“Wie is hier nou de sukkel, gij of ik”

VRIJDAG 1 JUNI

Vandaag was het weer zo ver, het Franse kampeer weekend stond voor de deur. Als echte die-hards, kamperen papa ik en Koen zo’n één keer per jaar en dat is tijdens de wedstrijd van Cepoy. Duidelijk, met nadruk op duidelijk met papa afgesproken dat we om 11 uur zouden vertrekken, ELF uur, zijn we dan toch om half 12 in de auto gestapt. Terwijl wij ons afvroegen welke verrassing mama dit jaar in petto had (vorig jaar een luchtbed wat niet in de tent paste, het jaar daarvoor geen slaapzakken…) was de o zo vriendelijke navigatie stem ons al naar de bestemming aan het leiden.

Het ging lekker vlot, we konden goed doorrijden en de tijd van aankomst werd steeds vroeger. Toen we ongeveer voorbij Breda waren stonden we in de file en dat was gelukkig maar tot ver na Parijs….. We moesten pas plassen vanaf Antwerpen dus gelukkig scheelde het dat we stopte bij het eerste tankstation na Parijs.

Na deze korte stop kon het gaspedaal wat verder worden ingetrapt, was het niet dat er een vriendelijk gendarmerie ons op stond te wachten bij het tolhokje. Was dit vorig jaar niet same place, same time?

Vriendelijk als hij was begeleidde de meneer in uniform ons zelfs naar de parkeerstrook, hij wilde ons zelfs niet belasten met een te zware portemonnee, dus ook dat loste hij met alle plezier voor ons op. Koen en ik wisten het verschil niet tussen gendarmerie en de politie dus ging ik dat even vragen. De politie is dus plaatselijk en de gendarmerie maakt deel uit van het leger. “Dit was vroeger ook zo in België maar daar is het nu een pot nat dus misschien wordt dat hier ook nog wel” wist de vriendelijke Fransman mij in het Engels te vertellen.

De weg kon vervolgd worden, die teller die in het begin terug telde stond op dit moment ruim 1,5 later. Kleinigheidje blijf je houden natuurlijk. De borden Cepoy kwamen al snel in zicht en het was dan ook nog maar een klein stukje.

Bij de camping aangekomen herkende de vrouw ons nog van het jaar daarvoor, berucht of beroemd? Mooi begeleid naar ons plekje, drie stekkers voor ons uitgezocht omdat het steeds niet paste en het verhaal over de wifi is nooit geëindigd en we hebben ook no internetto.

Tijd voor de BBQ, heerlijk gegeten. Daarna was het mijn beurt….fikkie stoken. Heel de camping zwart als roet en maar hout sprokkelen. Gedroogd gras, stokjes en toen kwam het grote geschud, ik had een plank gevonden. Volgens Koen was deze na 20 minuten al wel gekrompen “Kijk maar hij past er al in” *trapt tegen de plank* het gevolg is dat papa tapdansend op het grasveld alles staat uit te trappen, Koen roept ondertussen dat dit zijn eerste fout van de dag is en een held als hij is pakt papa de houtblok wel even met de hand. Toch niet, klompen uit en als ovenwanten gebruikt om de blok weer terug op zijn plaats te leggen. Koen ondertussen nog steeds roepend dat dit zijn eerste fout van de dag is. Ja, en wat voor een, we konden bijna de camping verlaten……….